Favorite: Dynata, dynata

Hoe langer ik erover nadacht, hoe logischer het eigenlijk was: Op z'n Grieks &zo heeft muziek nodig! Mensen die mij van dichtbij kennen weten dat ik van huis uit musicus ben. Ik heb mijn studie aan het Koninklijk Conservatorium in 2009 afgerond. Mijn muziekhart gaat sneller kloppen van veel verschillende soorten muziek. Ik beperk me niet tot 'elitaire genres' en zal, ondanks mijn klassieke achtergrond, bijvoorbeeld de laatste zijn die beweert dat commerciële muziek per definitie ruk is. Een muziekgenre dat bij het Nederlandse publiek vrijwel onbekend is, is moderne Griekse muziek. Laten we eerlijk wezen, de Sirtaki/Zorba de Griek kennen we allemaal wel, maar wie zijn nu de muzikanten van deze tijd in Griekenland? Mijn absolute heldin is Elefthería Arvanitáki. Een stem om warm van te worden, een repertoire waar je in meegezogen wordt en een ongekend aanstekelijk enthousiasme: dat is wat mij betreft deze zangeres in een notendop. Het was een erg lastige keuze om een nummer te kiezen om jullie met haar kennis te laten maken, dus op hoop van zegen bied ik jullie vandaag aan: "Dynata, dynata".

Tomatenrijst

Op de facebookpagina van Op z'n Grieks &zo kreeg ik een tijdje geleden de vraag hoe je tomatenrijst maakt. Als je weleens bij een Grieks restaurant in Nederland bent gaan eten, weet je vast wel waar ik het over heb. Tomatenrijst wordt hier vrijwel standaard samen met frietjes als bijgerecht geserveerd. In Griekenland worden verschillende recepten gebruikt voor tomatenrijst, sommige hebben een meer soepig eindresultaat, andere een steviger eindresultaat zoals op mijn foto.
Je zou deze rijst als bijgerecht kunnen serveren, maar aangevuld met een salade kan het ook prima als hoofdgerecht fungeren.
Speciaal voor Susanne Kuipers, maar stiekem voor jullie allemaal, mijn versie van tomatenrijst. 

Fakés (linzensoep)

Als ik zeg dat dit gerecht al eeuwenlang gegeten wordt, is daar niks aan overdreven. Al in de geschriften van Hippocrates (460 v.Chr. - 370 v.Chr.) (ja inderdaad het is die ene man van de eed die artsen overal ter wereld afleggen), vind je linzensoep terug. Hij schreef de soep voor ter versterking van de lever. 

Ook in geschriften van de natuur- en plantkundige Chrysippus (3e eeuw v.Chr.) wordt gesproken van een soep van bollen en linzen, die als een geschenk uit de hemel is in de barre winterkou. 

Hoewel linzensoep in de oudheid door de welgestelde Grieken als armeluisvoedsel werd gezien, kan niemand betwisten dat deze soep voedzaam, gezond en puur is. Linzensoep wordt in Griekenland ook als vaste prik gegeten tijdens vastenperiodes, wel zonder olijfolie in dat geval. Ik maak de soep gewoon wanneer ik er zin in heb. Met olijfolie. 

En veel liefde :-)

Briám (vegetarische ovenschotel)

Briám is één van de vele Griekse vegetarische pareltjes die je, tenzij je weleens verwend wordt door een Griekse kok, waarschijnlijk nog niet kent. Het idee is supersimpel: gooi een bakplaat vol met groenten en aardappelen, ga wat anders doen, en na een tijdje heb je de meest heerlijke vegetarische ovenschotel die je maar kunt wensen!

Tzatzíki

Er vinden veel misdaden plaats op deze wereld, maar fabriekstzatzíki is er één van de bovenste plank. Lichtelijk schandalig is het dan ook wel te noemen, het feit dat ik jullie nog niet verblijd heb met hét recept voor tzatzíki (spreek uit 'dzadzíki'). Wie weet hebben jullie al die tijd wel geteerd op tzatziki uit de supermarkt. In dat geval: sorry. 

Omdat het nooit te laat is om je leven te beteren, hierbij vandaag ons familierecept!

Fassolákia laderá

Fassolákia laderá is de Griekse benaming voor sperziebonen in tomatensaus (hoewel het woord 'tomatensaus' niet in de Griekse benaming voorkomt). Het is een klassiek gerecht dat voor mij de geest van de Griekse vegetarische keuken ademt. Mijn moeder kookte dit geregeld en ik vond het altijd een traktatie om te eten. Het verrassende ingrediënt in de saus is kaneel, maar als je een beetje bekend bent met de Griekse keuken weet je stiekem wel dat kaneel helemaal niet zo'n verrassing is! 

Hartverwarmende stoofpot

Ik ben niet iemand die qua smaken erg gevoelig is voor seizoenen. Ik kan in de zomer zin hebben in boerenkoolstamppot, en 's winters draai ik mijn handen niet om voor een 'zomerse' salade. Als ik rondkijk op blogs om me heen zie ik dat iedereen erg zijn best doet om, nu het herfst is, op allerlei manieren gebruik te maken van pompoen. Logisch, het pompoenenseizoen (ook alweer zo'n leuk woord voor Scrabble) is in volle gang, maar wat nou als je gewoon effe geen zin hebt in het slachten van een pompoen? Je hebt twee opties: je koopt voorgesneden stukjes bij AH (en die zijn smerig), of je leest snel verder en gaat watertanden van deze hartverwarmende stoofpot. Ik weet wel wat mijn keuze zou zijn!